بیماری صرع

بیماری صرع چهارمین بیماری شایع و مزمن در جهان می باشد.

این بیماری در طبقه بندی بیماری های مغز و اعصاب قرار می گیرد. در کشور ایران حدود یک درصد از جمعیت به این بیماری مبتلا می باشند.

بیماری صرع مجموعه ای از اختلالات عصبی مزمن می باشد که معمولاً با حمله های صرعی مشخص می گردد.

حملات صرعی معمولاً به طور مکرر رخ می‌دهند و دلایل ثابت و مشخصی ندارند.

 در این بیماری ، دسته‌ای از سلول‌های عصبی یا نورون‌ها در مغز از خودشان سیگنال‌های غیرطبیعی ساطع می کنند. این سیگنال های غیر طبیعی، باعث تشنج می‌شود.

 از علائم و نشانه های تشنج می توان به حرکات ناگهانی و غیر قابل کنترل در بازوها و پاها و علائم روانی مانند ترس و اضطراب از دست دادن هوشیاری و گیجی موقت اشاره نمود.

چرا افراد به بیماری صرع مبتلا می شوند؟

به تعداد نفراتی که رو ی کره ی زمین وجود دارند، برای بیماری صرع علت و دلیل وجود دارد.

ضربه به سر:

گاهی ممکن است در اثر تصادف با ماشین یا دیگر حوادث به سر افراد ضربه وارد شود.

 سابقه خانوادگی:

در صورتی که در خانواده سابقه ابتلا به این بیماری وجود داشته باشد، فرد در معرض خطر ابتلا به اختلالات تشنجی و بیماری صرع قرار می‌گیرد.

 عفونت های مغزی:

عفونت هایی مانند مننژیت می توانند باعث التهاب مغز و نخاع شوند. التهاب مغز و نخاع خطر ابتلا به بیماری صرع را افزایش می دهند.

سکته در سایر بیماری های عروقی:

سکته و برخی از بیماری های عروقی می توانند به مغز آسیب وارد کنند. 

دمانس یا زوال عقل:

دمانس یا کاهش فعالیت های مغزی از دیگر عواملی هستند که ممکن است باعث بروز بیماری صرع شوند. 

 بیماری های عفونی :

برخی از بیماری‌ها مانند ایدز و انسفالیت ویروسی باعث می‌شوند که افراد به این بیماری مبتلا گردند. 

آسیب های پیش از تولد:

در صورتی که در دوره بارداری مادر تغذیه نامناسب داشته باشد یا در مکانی قرار گیرد که در آنجا کمبود اکسیژن وجود دارد، خطر ابتلا به بیماری صرع را برای نوزاد خود افزایش می دهد.

بیماری صرع به‌تنهایی خطرناک نیست اما علائم ناشی از بیماری می‌توانند سبب بروز مشکلات مختلفی در فرد شوند.

به‌عنوان‌مثال اگر علائمی نظیر تشنج در محیط بیرون از منزل در فرد ایجاد شوند، می‌توانند سبب آسیب دیدن فرد شود یا تغییر در ضربان قلب و تنفس ممکن است سبب فوت فرد شود

در مواجهه با فردی که تشنج کرده است چه کنیم؟

۱-اولین اقدام این است که فرد را به پهلو بخوابانیم تااگر استفراغ کرد، مایعات درگلوی فرد گیر نکند و باعث خفگی نشود.

۲-دکمه های لباس فرد،خصوصا درناحیه ی گلو را باز کنید تا فرایند تنفس آسان تر بشود.

۳-از لمس فرد پرهیز کنید.

۴-هیچ چیزی را به خورد فرد متشنج ندهید چرا که فرد در این حال هیچ اختیاری ندارد.

۵-وسایل و اشیائ خطرناکی که ممکن است فرد با آن برخورد کند را از او دورکنید.

۶-بادادن فضای کافی به فرد متشنج،دور و اطراف اورا خلوت کنید تا احساس آسودگی کند.

۷-در زمان تشنج نباید هیچ چیزی در دهان فرد متشنج باشد.

۸-اگر بازه ی تشنج بیشتر از چند دقیقه طول کشبد حتما با اورژآنس تماس بگیرید.

۹-محیط را برای بیمار ایمن کنید و از خطرات محیط بکاهید.

عزیزانی که درگیر مشکل آب آوردن زانو هستند میتونند

برای درمان و مشاوره به کیلنیک روحی و روانی مرجعه کنند 

برای تهیه محصولات گیاهی میتونند به فروشگاه سینا سلامت مراجعه کنند