تاریخچه هومیوپاتی

تاریخچه هومیوپاتی

هومیوپاتی توسط کریستین فردریش ساموئل هانمن (۱۸۴۳ – ۱۷۵۵ ) پایه‌گذاری و به شکل علمی و مدرن قانونمند گردید. او در ۱۰ آوریل ۱۷۵۵ در شهر میسن آلمان متولد شد و از همان کودکی با شرایط تربیتی سخت گیرانه‌ی پدرش آموخت که هیچ چیز را بیهوده نپذیرد بلکه با منطق و استدلال پدیده‌ها را بشناسد. هانمن استعداد فراوانی در تحصیل داشت. در سال ۱۷۷۵ وارد دانشگاه پزشکی لیپزیگ شد اما به‌ زودی از پزشکی آن دوره که شامل خونگیری، زالو انداختن و استفاده از مسهل ، تنقیه واستفاده از  مواد سمی با دوز بالا بود، دلسرد شد و به مطالعه‌ی شیمی روی آورد. او سپس به تحصیل زبان پرداخت و به بیش از ۵ زبان تسلط پیدا کرد. او تصمیم گرفت مطالعات پزشکی‌اش را در دانشگاه ارلانگن در باواریا که آزاد اندیش‌تر بود کامل کند.
سالها در شهرهای مختلف به کار پزشکی پرداخت اما از روش های پزشکی آن زمان دلسرد بود و بیشتر به ترجمه کتب شیمی پرداخت. در سال ۱۷۹۰ در سن ۳۵ سالگی او کتاب داروشناسی دکتر کولن  یکی از اساتید دانشگاه ادینبورگ را ترجمه می کند. در آن کتاب می‌خواند که اثرات درمانی گیاه گنه گنه در درمان مالاریا به علت تلخی آن است‌. این جمله برای او قابل قبول نبود. لذا شروع به بررسی موضوع می‌کند و روزی چند بار مقداری گنه گنه می‌خورد و در کمال تعجب می‌بیند که علایم بیماری مالاریا  در وی ایجاد می‌شود. وی با تکرار مشاهدات و آزمایشات خود به این نتیجه رسید که هر ماده‌ای که بتواند علایم بیماری را در یک فرد سالم ایجاد کند می‌تواند همان علایم را در فرد بیمار ،درمان کند و به این اصل طلایی هومیوپاتی دست یافت که همواره مشابه، مشابه را درمان می‌کند. از سال ۱۷۹۱ تا ۱۷۹۶، ۵ سال بر روی هومیوپاتی کار کرده در سال ۱۷۹۶ در مقاله‌ای اصول اولیه هومیوپاتی را ذکر می‌کند. در واقع این سال ،سال تولد هومیوپاتی می باشد.

با وجود مخالفت‌های فراوان و جوسازی بسیار علیه او، هانمن شاگردان زیادی پیدا می‌کند که در ثبت علائم دارو(پروینگ) به او کمک می‌کنند. هانمن در اواخر عمر خود همراه همسرش ملانی به پاریس رفت و تا آخرین روز  به بشریت خدمت کرد. در نهایت در دوم ژانویه‌ی ۱۸۴۳ فوت کرد و ۵ سال بعد جنازه‌ی وی به قبرستان مشاهیر پاریس منتقل گردید.
پس از مرگ هانمن هومیوپاتی موفقیت‌های چشمگیری داشته از جمله اپیدمی وبا در سال ۱۸۵۴ که تنها ۴/۱۶%  بیماران  بیمارستان رویال هومیوپاتیک در مقایسه با ۸/۵۱% از بیماران در سایر بیمارستان‌ها مردند. گزارش این موفقیت نیز عمدا مخفی ماند.
اما به تدریج هومیوپاتی به افول گرایید، با کشف داروهای آنتی بیوتیک جدید از سال ۱۹۰۹ ، ابتدا توسط Paul Ehrlich که داروی  Salvarsan  را ساخت  و سپس تولد سولفونامیدها در پاریس و به دنبال آن کشف پنی سیلین توسط الکساندر فلمينگ در سال ۱۹۲۸ و از طرف دیگر آمدن آمفتامین ها و باربیتوراتها و…. به زودی این نوید شادی بخش داده شد که دوران رنج بشریت در طی قرون به پایان رسیده است! و این  از مهمترین دلایل عقب راندن هومیوپاتی گردید..
عامل دیگر افول هومیوپاتی اختلافاتی بود که بین اساتید هومیوپاتی در طی سالها رخ داد .
عامل دیگر عدم تحقیقات بود. جایی که کارخانه¬ها¬ی داروسازی سرمایه‌های کلانی در زمینه‌های تحقیقات صرف می‌کردند، هومیوپاتی هیچ حمایتگر مالی نداشت.
اما به دلایل زیر، علاقه‌ی مجدد به هومیوپاتی از دهه‌ی ۱۹۷۰ مجدد شکل گرفت.
۱)    عوارض جانبی داروهای مدرن در طی سالها آشکار شد.
۲)    بسیاری از این داروها اعتیاد آور بودند.
۳)    بسیاری از ارگانیسم‌ها به داروهای آنتی بیوتیک مقاوم گشتند.
۴)    بیماریهای ناشی از زندگی مدرن مانند ایدز، سرطان و بیماری‌های قلبی درمان نشده باقی ماندند.
۵)    اقبال جهانی برای مصرف غذاها و داروهای طبیعی نسبت به مصنوعي افزایش یافت.
۶)    تعداد افرادی که مخالف استفاده از حیوانات جهت تحقیقات پزشکی بودند افزایش یافت!
۷)    تمایل انسان‌ها جهت درمان شدن به عنوان انسان و نه به عنوان حامل بیماری افزایش یافت.
۸)    قیمت داروهای مدرن افزایش روز افزون یافت.
هومیوپاتی یک روش درمانی طبیعی، بی‌خطر و بدون عوارض و غیر اعتیادآور است که گران نیست و تمامیت فرد را درمان می‌کند. خوشبختانه علاقه به هومیوپاتی در بسیاری از کشورهای جهان رو به افزایش است.

تهيه و تنظيم : دكتر پريسا اصانلو