بیماری ام اس-قسمت سوم (اتفاقی که در ام اس می افتد)

بیماری ام اس-قسمت سوم (اتفاقی که در ام اس می افتد)

اتفاقی که در بیماری MS باعث ایجاد علایم می شود آن است که انواع استرسورها که به دلیل سد دفاعی ارادی را می شکنند و به درون بدن نفوذ می کند ابتدا با ایجاد شل شدگی و تورم سلولی بخصوص در ناحیه میلین دستگاه عصبی( به علت زمینه ژنتیکی) باعث دژنره شدن سلول های این ناحیه شده  وچون میلین یک ساختمان لیپوپروتیینی دارد، لیز شدن بخش لیپیدی ایجاد اسید چرب و گلیسیرین می نماید.

بخش اسید چرب باید یونهای موجود در منطقه مانند Na، K ، P و … ایجاد یک ماده صابونی نموده که این ماده به دلیل غیرحلال بودن در همان منطقه باقی خواهد ماند و پلاک های Ms را تشکیل میدهد.

از طرفی دژنره شدن میلین باعث حمله سلول های ایمین مانند ماکروفاژها  به منطقه جهت فاگوسیته کردن سلول های مرده و دژنره شده و این  یک مکانیسم کاملا فیزیولوژیک است.لذا آنچه که این موضوع را یک بیماری اتوایمیون جلوه داده است، دیدن این صحنه و عملکرد سلول های ایمنی و ندیدن تمام این سناریو هست.

در واقع انچه که باعث حمله فاگوسیت ها به سلول های معین میشود دژنره شده و مرگ سلولی است که در اثر هایپوکسی و هایپرترمی  اتفاق افتاده است لذا اتوایمیون بودن و یا حمله بی دلیل دستگاه ایمنی به سلول های خودی که به این بیماری نسبت داده شده است برداشتی اشتباه می باشد. کما اینکه هر گاه التهاب در ناحیه به هر دلیلی بر طرف شود، سلول های ایمنی و فاگوسیت ها دست از این کارشان برخواهند داشت.

در ضمن در بدن همین شخص فاگوسیت ها به سلول های سالم حمله نمی کنند. لذا برچسب اتوایمیون برای این بیماری کاملا غیرواقعی و بر اثر جزنگر بودن پژوهشگران غربی بوده است.

اما بلایی که گریبانگیر بیمار میشود همین تشخیص اشتباه هست. زیرا پزشک با این دیدگاه که این بیماری یک بیماری اتوایمیون هست ، اقدام به تجویز داروهای کورتونی به میزان زیاد برای بیمار برای سرکوب سیستم ایمنی نموده و همانگونه که توضیح داده شده، اگر چه با این کار به دلیل از بین رفتن تورم ناحیه، اقدام ماکروفاژها متوقف خواهد شد ولی به دلیل ضعیف نمودن سیستم های ضدتورمی داخل بدن، امکان شعله ور شدن آن با عوامل استرسور ضعیف تر فراهم شده  واز طرف دیگر بیمار کاملا  وابسته به کورتیکواستروییدهای صنعتی شده و همانند یک معتاد روزبروز ضعیف تر و مستعدتر برای بروز علایم بیماری خواهد شد.

از طرفی اگر با تقویت سیستم ایمنی و دفاعی ارادی و غیرارادی، از ایجاد شل شدگی سلولی و تورم جلوگیری و یا از شدت آن کاسته شود براحتی می توان از وقوع بیماری ام اس پیشگیری نمود.