اهميت روان در هوميوپاتی
بيمار با درد شديد و مشكلات زياد نزد پزشك (پزشك كلاسيك) مراجعه مي كند. پس از معاينات بسيار و انجام آزمايشهاي گوناگون، پزشك معالج در نهايت علتي را براي بيماري پيدا نميکند. چاره اي نيست جز آنكه بگويد: دردهاي شما ريشه ي عصبي دارد.
سناريوي بالا هر روزه و پيوسته در مطبها و بيمارستانها تكرار مي شود، به گونه اي كه بيشتر بيماران با اين اصطلاح آشنايند و به تدريج اين تشخيص معاني ويژهاي را القا مي كند. مانند:
۱ (شما هيچ گونه ناراحتي نداريد!!
۲ ( شما بايد داروي اعصاب بخوريد
۳ (شما تنها ادا در مي آوريد و خود و نزديكانتان را مسخره كردهايد!
۴ (شما هيچگاه درمان نميشويد بايد با اين ناراحتي تا زمان نامعلوم كنار بياييد
۵ (شما بايد شرايط زندگي تان را به صورت مثبت تغيير دهيد تا با آرامش در زندگي اين مسئله هم حل شود (و البته دارويي هم وجود ندارد).
به جز مورد پنجم تمام موارد ديگر نا اميد كننده و در واقع غير علمي است . مورد آخرعليرغم اينكه كاملا درست است ولي در بيشتر موارد ميسرنمي باشد در بسياري از موارد هم با وجود تغييرات مثبت در زندگي، بيمار از بيماري رهايي پيدا نمي كند. مشكل فوق از آنجا ست كه مشكلات جسمي و روحي در پزشكي رايج ، جدا از همديگر فرض ميشوند و انجا كه رابطه اين دو به روشني خود را نشان مي دهد، هيچ كاري از داروهاي شيميايي بر نمي آيد زيرا كه براي چنين شرايطي ساخته نشده اند.
اما واقعيت اين است كه انسان يك كل به هم پيوسته است و مسائل و شرايط روحي و رواني كاملا بر جسم و اندامهاي بدن اثر گذاراند. طوري كه كمتر بيماري را مي توان يافت (هوميوپاتي) كه در آن روحيه و مسائل عاطفي دچار مشكل نشده باشد. در بيشتر مصاحبههاي هوميوپاتي، شروع مسائل جسمي به عنوان بيماري، با بروز يك مسئله روحي، رواني، عاطفي، همزماني دارد. به عبارت ديگر كمتر بيمار جسمي مزمن را مي توان يافت كه به دنبال يك استرس روحي و عاطفي ايجاد نشده باشد و با اين ديد شايد به ١٠٨ نظر بيايد كه بيشتر بيماريها عصبي هستند!
اما درحقيقت بايد اينگونه به مساله نگاه كرد كه در اثراسترس يا شوك (روحي رواني و يا حتي هر شرايط ناسازگار ديگر) سيستم حياتي و ايمني بدن دچار اختلال مي شود و به آساني در معرض ابتلا به بيماري (عموما از نقاط ضعفي كه از گذشته در وجود فرد بوده است) قرار مي دهد و در عين حال توانايي ترميم خود را نيز نخواهد داشت. نويسنده، بيماران بسياري را ديده است كه بيماري روماتيسم ، ميگرن ، مشكلات پوستي … و حتي سرطان در آنها پس از مسائلي همچون شكست عاطفي يا تجاري، فوت يا از دست دادن نزديكان … ايجاد شده است كه از ديد پزشكي كلاسيك ظاهرا با يكديگر ربطي ندارند اما همزماني شگرف آنها را نمي توان به هيچ وجه ناديده گرفت.
بدين ترتيب اگر تنها به قسمت جسمي بيماري پرداخته شود، بيماري به صورت كامل درمان نمي شود و يا مكررا بازگشت دارد و در موارد زيادي دچار مشكل تشخيصي(همانطوري كه در ابتدا به آن اشاره شد)، در پزشكي رايج ميشويم. در هوميوپاتي با اهميت دادن به جنبههاي روحي، عاطفي و شخصيتي بيمار و انتخاب دارو بر اساس مطابقت خصوصيات و بيماري وي ، به يك درمان كامل و ايده آل مي رسيم، بيماري كه با هوميوپاتي درمان شده باشد، از تمامي مشكلات رها ميشود.
هوميوپاتي
از درمان تا شفا
دكترفاضل حميدبهنام
