ام. اس. چگونه تشخیص داده می شود؟
به سبب پیچیدگی بیماری و گوناگونی نشانه ها، شناسایی ام. اس آسان نیست. هیچ آزمون تشخیصی به تنهایی پاسخ گو نیست و شایسته است، پیش از تشخیص نهایی، وجود دیگر عوارضی که نشانه های همانند دارند، رد شود. که ابتلا به ام. اس. تنها هنگامی تأیید شود که نشانه های ام. اس. دست کم دو بار رخ داده و هر یک عصب شناس باید همواره در تشخیص ام. اس. نقش داشته باشد.
پیشتر از این مرسوم بود کدام بخش های مختلفی از دستگاه عصبی مرکزی را در گیر کرده باشند. اما هم اکنون شناسایی ام. اس. در بیمار تنها پس از یک مورد رخداد نشانه های عصبی، البته به شرط وجود شواهدی در اسکن MRI مبنی بر تولید ضایعات )ضایعات )یا پالک ها( در ام اس به قسمت هایی از مغز یا نخاع گفته می شود که تورم در آنها باعث از بین رفتن میلین شده است. برخی از ضایعات خودبخود خوب شده و ناپدید می گردند. اما برخی دیگر به زخم های دائمی و قابل مشاهده تبدیل می شوند.( تازه تا حداقل یک ماه بعدتر، انجام پذیر است.
ام. اس. چگونه تشخیص داده می شود؟
موارد زیر متداول ترین آزمون ها و شیوه های به کار رفته هستند:
معاینه عصب شناختی و تاریخچه بیماری
که می توانند برای توضیح علایم کنونی راهگشا باشند. سپس برای پی بردن به ناهنجاری در مسیر متخصص عصب شناسی پرسشهای بسیاری درباره نشانه ها و اختلالات پیشین بیماری می کند عصبی که با حرکت ها، بازتاب ها )حرکات غیر ارادی(، حواس یا بینایی سر و کار دارند، معاینه فیزیکی انجام می شود. این معاینه شامل توجه به تغییر در بینایی، حرکت چشم ها، هماهنگی دست ها و پاها، تعادل، حواس، سخن گفتن یا حرکات بازتابی و نیز هرگونه نشانه ضعف می باشد. در این مرحله هر چند که ممکن است عصب شناس به بیماری ام. اس. سخت مشکوک شود، ولی امکان تشخیص تا پیش از انجام آزمایشات بیشتر ممکن نیست. تصور کلی – علایم، نشانه ها و نتایج آزمایشها- باید با معیارهای تشخیص ام. اس. سازگاری داشته باشند.
تصویر برداری به کمک تشدید مغناطیسی MRI
پویشگر MRI دستگاه بزرگی است که از میدان های مغناطیسی قدرتمند برای تهیه تصویری با جزئیات کامل از مغز و نخاع بهره می برد. این تصویر بسیار دقیق بوده و می تواند جای درست و اندازه آسیب میلینی را به دقت تعیین نماید. برای برداشتن تصویر مغز و نخاع، بیمار در بخش مرکزی و تونل مانند پویشگر MRI دراز می کشد. روند کار دستگاه ۱۰ تا ۳۰ دقیقه طول می کشد و بدون درد است. اسکن MRI تغییرات ایجاد شده در دستگاه عصبی مرکزی را در بیش از ۹۵ درصد افراد مبتال به ام. اس. نشان می دهد
پتانسیل های برانگیزشی
این آزمون شامل اندازه گیری زمانی است که طول می کشد تا مغز پیامی را دریافت نماید. الکترودهای کوچکی بر روی سر قرار داده می شود تا چگونگی پاسخ امواج مغزی به چیزهایی که دیده یا شنیده می شوند، تحت نظر قرار گیرد. چنانچه آسیب میلینی رخ داده باشد، سیر پیام ها و پاسخ ها کندتر خواهد بود. این شیوه نیز بدون درد است
سوراخ کردن ناحیه کمری (لومبار)
سوزن که وارد فضای اطراف نخاعی در قسمت پایینی کمر می شود، انجام می گیرد )این روش بسیار گاهی به آن کشیدن آب نخاع هم می گویند، این روش به کمک بی حسی موضعی و توسط یک شبیه تزریق خارج سخت شامه می باشد(. مقدار کمی از مایعی که در پیرامون مغز و نخاع در جریان است، نمونه برداری شده و برای وجود هرگونه ناهنجاری آزمایش می شود. مایع نخاعی بیماران دچار ام. اس. اغلب دارای نوعی پروتئین غیر عادی می باشد که نشان دهنده آن است که دستگاه ایمنی در ناحیه دستگاه اعصاب مرکزی درگیر بوده است. این آزمون )لومبار پانکچر یا آزمایش آب نخاع گاهی اوقات برای کمک در تشخیص ام اس توسط پزشکان انجام می شود، در این آزمایش از مایع اطراف مغز و آنتی بادی های مخصوصی در این مایع دارند که ً نخاع نمونه برداری می شود. افرادی دارای ام اس معموال در نتیجه آزمایش بصورت ”باندهای اولیگوكلونال“ دیده می شوند.( دیگر به فراوانی گذشته انجام نمی گیرد و تنها مورد کاربرد آن هنگامیست که تشخیص ام. اس. توسط دیگر آزمونها تایید نشده باشد. پس از نمونه برداری از مایع نخاعی از سر درد شکایت دارند که متخصص عصب ً بیماران معموال شناس می تواند بهترین توصیه ها را جهت مهار این عارضه ناخواسته ارائه نماید.
ام. اس. چگونه تشخیص داده می شود؟
به منظور برخورداری از خدمات مشاوره سلامت رایگان و درمان بیماری خود در یکی از کلینیک های مجازی سیناطب فرم پر کرده و منتظر تماس مشاورین ما بمانید.
